"เปิดใจ" แล้วจะเห็น "สิ่งใหม่ๆ"

ผมว่าการที่เราจะเปิดรับอะไรสักอย่างเนี่ยเป็นเรื่องยากนะ ไม่่วาจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

ทั้งๆ ที่มันทำให้เราได้เห็นมากขึ้น ได้รู้มากขึ้น ได้ยินมากขึ้น และมีความสุขมากขึ้น ผมคิดได้เมื่อสักครู่ตอนกำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอยู่

ว่าช่วงที่ผ่านมา ผมได้เปิดใจรับอะไรใหม่ๆ มากไหม เพราะรู้ตัวเองดีว่าเป็นคนไม่เปิดรับอะไรง่ายๆ

ยกตัวอย่างเช่น ผมฟังแต่เพลงจากวงที่ชอบหรือเพลงที่ชอบเท่านั้น ฟังวนอย่างนั้นจนเบื่อแต่ก็ยังฟังอยู่

นานๆครั้งถึงจะเข้า Youtube ไล่ฟังเพลงไปเรื่อยแล้วก็เพิ่งรู้ว่ามีเพลงเหล่านี้ด้วย

บางเพลงเจ๋งมาก ดนตรีสนุกมาก เราชอบมาก ก่อนหน้านี้เราไปอยู่ไหนมา หมกอยู่แต่สิ่งเดิมๆ มาตั้งนาน

นั่นหนึ่งเรื่อง

อีกเรื่องหนังสือเรื่องหนังสือ ทุกคนมีลักษณะการอ่านหนังสือที่ต่างกัน 

ผมเองก็จะอ่านเฉพาะหนังสือที่ผมรู้สึกว่าชอบ (พลิกๆ อ่านดูแล้วชอบ)

ไม่เคยคิดจะอ่านหนังสือของบรรดานักเขียนที่มีชื่อเสียงหลายๆ คน ในขณะที่หลายๆ ต่างชื่นชม ยกย่อง

นั่นยิ่งทำให้ผมไม่สนใจ

จนเมื่องานหนังสือเมื่อปลายปี 2555 ที่ผ่านมา ผมต้องไปทำงานอยู่แถวๆ บูธสำนักพิมพ์มติชน

ได้หนังมองหนังสือหลายๆ เล่มที่วางโชว์อย่างโดดเด่น ได้สัมผัสความรู้สึกของการอยู่ใกล้นักเขียนชื่อดัง

แต่เรากลับไม่สน และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงชื่นชอบขนาดนั้น

เย็ฯของการทำงานวันนั้นผมเลยหิ้วหนังสือของผู้ชายตาตี่คนหนึ่งกลับบ้าน 4 เล่ม แล้วก็เริ่มเสพย์

(ผมชอบคำนี้ครูเคยใช้คำนี้กับผมในขณะที่ผมกำลังนั่ง "เสพย์" บรรยากาศเคล้าชาอุ่นๆ ในร้านหนังสือเดินทาง)

ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงชอบเขา เขาใจว่าทำไมเขาถึงเป็นไอดอลของหลายๆ คน 

เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงแซวเขาว่าเป็น ณเดช ของวงการหนังสือ

และก็เริ่มรู้ตัวว่าผมโง่แค่ไหน

ผมชอบงานเขียนสไตล์นี้ชอบจนถึงขั้นเถียงกับเพื่อนสองเพศที่ไม่ชอบ
และไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่แนะนำให้เขาถึงชอบ เพราะเขาอ่านไม่เข้าใจ

ซึ่งผมไม่เห็นด้วย ผมว่าเขาเจ๋งจริงๆ เขารู้เยอะจริง เขาผ่านมาเยอะจริง เขาเปิดรับเยอะจริงๆ

นั่นคือสิ่งที่ผมสัมผัสได้หนังสือสือทุกเล่มที่ผมอ่าน รวมถึงเล่มที่อยู่ในมือของผมตอนนี้

ทีแรกผมคิดว่าเพื่อนคนนี้โง่มาก ที่ไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆ อย่างนี้ ที่เรื่องยากๆ ล่ะทำเป็นเก่งเหลือเกิน

แต่พอมาคิดอีกที

เขาอาจยังไม่ได้ "เปิดใจ" อ่านก็ได้